دوفصلنامه
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
آذر جنتی‌مهر*1 
، رحمت عباس‌نژاد سرستی2 ، نعمت حریری3 ، فرامرز عزیزی3 ، افشار سپهری4 ، سارا حیدری5 ، سامان حیدری‌گوران6
، رحمت عباس‌نژاد سرستی2 ، نعمت حریری3 ، فرامرز عزیزی3 ، افشار سپهری4 ، سارا حیدری5 ، سامان حیدری‌گوران6
1- دانشگاه مازندران ، azarjaanatimehr@gmail.com
2- دانشگاه مازندران
3- دانشگاه تهران
4- دانشگاه علوم پزشکی کرمانساه
5- دانشگاه هنرهای اسلامی تبریز
6- دانشگاه کلن، آلمان
2- دانشگاه مازندران
3- دانشگاه تهران
4- دانشگاه علوم پزشکی کرمانساه
5- دانشگاه هنرهای اسلامی تبریز
6- دانشگاه کلن، آلمان
چکیده: (167 مشاهده)
دست‌سازه‌های صخره‌ای یا سنگ‌ساب‌های صخره‌ای، حفره‌هایی با ابعاد و اشکال متنوع هستند که بر بستر صخره‌ها ایجاد شده‌اند. شواهد نشان می‌دهد که این فناوری از دوران پارینه‌سنگی تا عصر حاضر مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این یافته‌های فرهنگی می‌توانند به ابهامات مهمی در باستان‌شناسی، از جمله الگوهای معیشتی، پوشش گیاهی و روش‌های فرآوری مواد، پاسخ دهند. در ایران، پژوهش در این زمینه محدود بوده و تاکنون مطالعات آزمایشگاهی بر روی این یافته‌ها انجام نشده است. به دلیل اهمیت این موضوع و کمبود پژوهش‌های مرتبط در ایران، بنیاد پژوهش‌های پارینه‌سنگی دیارمهر، مطالعات دقیق و علمی را در این زمینه آغاز کرده است. در این مقاله، بقایای میکروفسیلی به‌دست‌آمده از دیواره‌ی سنگ‌ساب‌های صخره‌ای در پناهگاه باوه‌یوان کرمانشاه به‌طور ویژه مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین، با استناد به داده‌های حاصل از کاوش‌ها، مطالعات ریخت‌شناسی و آزمایش‌های انجام‌شده بر روی بقایای میکروفسیلی، به کاربری این سنگ‌ساب‌ها و ارتباط آن‌ها با محوطه‌ی باوه‌یوان پرداخته شده است. بقایای میکروفسیلی به‌دست‌آمده شامل اجزای مختلف گیاهی، از جمله فیتولیت‌ها، الیاف گیاهی، مواد معدنی و زغال است. بر اساس شواهد و مدارک به‌دست‌آمده از سنگ‌ساب‌های صخره‌ای این محوطه، این فرضیه مطرح می‌شود که کاربری آن‌ها غیرمعیشتی بوده و احتمالاً برای اهدافی مانند فرآوری الیاف گیاهی، ایجاد روشنایی و تولید محدود محصولات گیاهی مورد استفاده قرار می‌گرفته‌اند.
واژه‌های کلیدی: غرب زاگرس‌مرکزی، پناهگاه صخره‌ای باوه‌یوان، سازه‌های صخره‌ای، سنگ‌ساب صخره‌ای، میکروفسیل.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
