1- گروه باستان شناسی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران ، a.binandeh@basu.ac.ir
2- موسسه علوم میراث (ISPC)، شورای ملی تحقیقات ایتالیا (CNR)، رم، ایتالیا
چکیده: (165 مشاهده)
تاریخگذاری کربن ۱۴ روشی است که به طور گسترده در باستانشناسی برای ارائه «تاریخگذاری مطلق» مواد آلی (دانهها، چوب، استخوانها و غیره) استفاده میشود. این روش کمک می کند چارچوب دقیق تری نسبت به سال یابی نسبی در اختیار داشته باشیم. مقدار رادیو ایزوتوپ ناپایدار کربن 14 نیمه عمر نسبتاً کوتاهی معادل 5730 سال دارد. این بدان معناست که کاهش کربن 14 در یک نمونه در طول 5730 سال به دلیل واپاشی رادیواکتیو به نیتروژن 14 به نصف کاهش مییابد. این فرآیند زمانی آغاز میشود که یک موجود زنده دیگر قادر به تبادل کربن با محیط خود نباشد؛ بنابراین با اندازهگیری ایزوتوپ رادیویی کربن 14، میتوانیم تاریخی را که موجود زنده در آن زندگی میکرده، به صورت قابل قبولی تخمین بزنیم. تعداد کم تاریخ گذاریهای مطلق در غرب ایران اجازه نمیدهد که نتایج کار میدانی در این منطقه با بینالنهرین و سایر مناطق ایران به صورت دقیق سنجش شود. تاریخ های به دست آمده از تعداد 7 نمونه ارگانیک از محوطه بزرگ پیش از تاریخی تپه قلعه ننه که با استفاده از طیف سنج جرمی شتابدهنده سال یابی شدند، اطلاعات بهتری از توالی فرهنگی حوضه دریاچه زریبار به دست داد و کمک کرد ارتباط شمال زاگرس مرکزی با نواحی اطراف تا حدودی نیز تبیین شود. طولانیترین دوره استقرار باقیمانده در محوطه مربوط به مس سنگ جدید و اوروک جدید است.
یاداداشت علمی:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
سومین سمپوزیوم بین المللی باستان سنجی و حفاظت میراث فرهنگی دریافت: 1402/8/4 | پذیرش: 1402/11/1 | انتشار: 1403/7/21 | انتشار الکترونیک: 1403/7/21