Mendeley  

Zotero  

Mollabeirami M, Asgari M, Zehtabvar O, Taheri S. Classification, study and analysis of animal bones in Shirtel area in Qazvin plain from Bronze Age to mid-Iron Age. JRA 2022; 8 (1) :1-20
URL: http://jra-tabriziau.ir/article-1-299-fa.html

تپه موسوم به محوطه باستانی شیره پزخانه (شیرتل) در فاصله 9 کیلومتری جنوب شرقی شهر قزوین واقع شده است. با توجه به نمونه‌¬هایی که به روش کربن14 تاریخ¬گذاری مطلق شده¬اند (شامل دو نمونه زغال و چهار نمونه¬ از بقایای استخوان¬های جانوری) این محوطه از عصر برنز تا اواسط عصر آهن را شامل می¬شود. افزون بر بقایای به دست آمده از این محوطه مانند اماکن استقراری، سفال، پیکرک و بقایای انسانی و غیره، مجموعه¬ بقایای استخوان¬های جانوری به دست آمده است که در بین آن¬ها می¬توان از بقایای استخوانی بز، گوسفند، غزال، گاو، گوزن، اسب سانان و درصد اندکی بقایای استخوانی سگ سانان، جوندگان و گراز را نام برد. در میان مجموعه استخوان¬های جانوری در محوطه شیرتل بیشترین درصد فراوانی را بقایای استخوانی گاو اهلی(Bos Taurus) تشکیل می¬دهد که با انواع آثار برش، آثار سوختگی و شکستگی قابل شناسایی هستند؛ با توجه به درصد بالای گاو اهلی نابالغ در این مجموعه به نظر می¬رسد، از نیروی محرکه این گونه جانوری بیشتر در مزارع و تسریع فرایند کشاورزی استفاده شده است. در مجموعه بقایای استخوانی محوطه شیرتل از رسته نشخوار کننده¬های کوچک (Small Ruminant) همانند دیگر محوطه-های دشت قزوین گوسفند اهلی(Ovis aries ) بیشترین درصد فراوانی را دارد. افزون بر نقش پروتئین در رژیم غذایی جوامع انسانی، از بقایای به¬دست آمده از محوطه شیر تل این¬طور به نظر می¬رسد که از استخوان¬های حیوانات اهلی برای ساخت ابزار استخوانی استفاده کرده¬اند. در این محوطه تعدادی بقایای استخوان¬های حیوانات وحشی نیز به دست آمده است که نقش شکار در اقتصاد معیشتی مردم را نشان می¬دهد.