به‌منظور انجام هرگونه اقدامی در راستای محافظت از یک ساختمان تاریخی، آگاهی از خواص مکانیکی مصالح و عناصر سازندۀ آن  اقدامی ضروری است که این امر باید با واردآمدن حداقل آسیب به کالبد و بافت بنای تاریخی همراه باشد. در حقیقت، به‌حداقل‌رساندن مداخلات در ساختار تاریخی و استفاده از روش‌های غیرمخرب برای مطالعه و شناخت عناصر آن، یکی از الزامات موردنیاز برای بهبود وضعیت میراث فرهنگی است. در میان روش‌های غیرمخرب، تکنیک‌های آکوستیک یکی از رایج‌ترین روش‌های مورد استفاده در چند دهۀ اخیر هستند که اطلاعات مهمی دربارۀ‌ کیفیت و وضعیت حفاظتی عناصر مورد مطالعه در اختیار ما قرار می‌دهند. هدف این پژوهش، بررسی عملکرد، ظرفیت و نتایج استفاده از انتشار امواج آکوستیک برای تجزیه‌وتحلیل وضعیت حفاظتی بناهای میراثی است. این مقاله، به‌صورت مروری و با بررسی مقاله‌های علمی معتبر از شش سال اخیر در حوزۀ‌ مطالعات و پژوهش‌های مربوط به آزمون‌های آکوستیک انجام‌شده و خلاصه‌ای از اصول فنی اولیه، تجهیزات مورد نیاز، نحوۀ انجام آزمایش‌ها، کاربردها، محدودیت‌های موجود در رابطه با شرایط سایت و درنهایت تجزیه ‌و تحلیل داده‌های حاصل از این آزمون‌ها را ارائه می‌دهد. مطالعات انجام‌شده نشان می‌دهد که مصالح و سازه‌های مختلف و همچنین آسیب‌هایی همچون ترک‌ها و حفره‌های داخلی، در برابر انتشار امواج آکوستیک رفتار متفاوتی از خود نشان می‌دهند. درنتیجه، از همین تفاوت رفتار می‌توان برای ارزیابی کیفیت ساختمان‌ها و مصالح، شناسایی ناهمگنی‌های موجود، آسیب‌ها مخصوصاً ترک‌ها، جداشدگی اندودها در دیوارها و کنترل اثربخشی اقدامات درمانی استفاده کرد.