بهشاد حسینی

دانشجوی دکتری مرمت اشیا تاریخی و فرهنگی دانشگاه هنر اصفهان

آثار برجای مانده از نیاکان ما راویانی از شرح حال گذشته هستند. همان‌طور که آثاری که ما امروز خلق می­کنیم حکایت از جایگاه فنی و فرهنگی ما در زمان حاضر دارد، گذشتگانمان را نیز، از ساخته‌هایشان می‌شناسیم. این آثار به‌عنوان منابع اطلاعاتی از پیشینیان، حاوی لایه‌های مختلفی از دانستنی‌ها هستند که با جنبه‌های متنوع مادی و معنوی مردم زمان خود مرتبطند. باستان‌سنجی تمهیدی است که با به‌کارگیری اسلوب‌های علمی به تعیین قدمت آن‌ها می‌پردازد. تعیین قدمت با روش‌های فیزیکی و شیمیایی، مطالعه‌ی شیوه‌ی ساخت، پردازش ریاضی جهت بهبود داده‌های عددی، روش‌های سنجش از راه دور  جهت بررسی‌های ژئوفیزیک یافته‌های زیرخاک، مطالعات حفاظتی در خصوص شناخت و ارزیابی فرایند‌های زوال آثار، همه و همه در حیطه‌ی تخصص این شاخه از علم می‌باشند. حال، دارا بودن پیشینه‌ی غنی فرهنگی و برخورداری از طیف وسیعی از آثار، کشور ایران  را به بستری مناسب برای رشد و توسعه‌ی باستان‌سنجی مبدل ساخته است. تأسیس این رشته در مراکز آموزش عالی کشور و شروع تربیت نیروی متخصص، گامی مثبت در این راستا بوده که با گسترش مطالعات بومی و تهیه‌ی منابع و انتشار نشریات تخصصی به ثمر خواهد نشست.

بهشاد حسینی/ اردیبهشت ۱۳۹۵