بررسی مکانیسم تخریب ناشی از نمک های محلول در بناهای تاریخی - پژوهه باستان سنجی
سال 1، شماره 2 - ( 1394 )                   سال 1 شماره 2 صفحات 73-51 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشگاه آزاد اسلامی ، pirak.p.p@gmail.com
2- موزه ملی ایران
3- دانشگاه آزاد اسلامی
4- پژوهشگاه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
چکیده:   (8252 مشاهده)

نمک و رطوبت در دیوارهای بناهای تاریخی می‌تواند مسبب آسیب های جدی گردند. حضور نمک‌های محلول، در خلل و فرج مصالح ساختمانی از مشکلات اصلی و عمده‌ی حفاظت است. حملات نمک و افزایش رطوبت تهدیدی برای مصالح ساختمانی و بناهای تاریخی، به خصوص دیوارهای باربر از جنس سنگ، خشت، آجر و ملات به حساب می‌آید که در وهله‌ی اول باعث بدمنظر شدن فضای داخلی و خارجی آنها می‌گردد و درصورتی‌که بدون درمان رها شود، ممکن است ساختار آن‌ها را تخریب نماید. در حقیقت تبلور، یک عارضه‌ی مخرب است که اغلب بر روی سطوح یا زیر لایه‌های سطحی ظاهر شده و عدم چسبندگی، ورقه ورقه شدن، پوسته شدن و طبله کردن را به همراه دارد. البته مصالحی که در معرض حمله‌ی نمک قرار گرفته‌ است، به دلیل ساختار شیمیایی نمک‌های مختلف، تحت تأثیر افزایش رطوبت نیز هستند. معمولاً تمامی آب‌هایی که در درون مواد و مصالح بناها حضور دارد، مقدار متغیری از نمک های محلول را دارا هستند؛ اما همه‌ی نمک‌ها منجر به آسیب نمی‌شود و فرایند آسیب به میزان انحلال‌پذیری، جذب رطوبت هوا، حرکت و پویایی نمک و میزان آبگیری بلورهای آن بستگی دارد. نگهداری و مراقبت از آثار و بناهای تاریخی در برابر شوره‌زنی و گسترش نمک‌ها و تحقق حفاظت پیشگیرانه، مستلزم رفتارشناسی فیزیکی و شیمیایی نمک‌های مختلف است. بر همین اساس این پژوهش سعی دارد با مطالعه بر روی ساختار و منشأ نمک‌های شایع در بناهای تاریخی، متداول‌ترین تخریب‌های حاصل از حضور این عوامل آسیب‌رسان را بررسی نماید. ضرورت توجه جدی به موضوع فوق، تأثیر مستقیمی در انتخاب بهترین رویکرد در جهت مدیریت و کنترل پدیده‌ی شوره‌زنی و کاهش روند فرسایشی ناشی از نمک‌های محلول در آثار و بناهای تاریخی خواهد داشت.

متن کامل [PDF 4123 kb]   (5678 دریافت)    
یاداداشت علمی: مروری | موضوع مقاله: دانش حفاظت
دریافت: 1394/8/20 | پذیرش: 1394/10/26 | انتشار: 1394/12/29 | انتشار الکترونیک: 1394/12/29

فهرست منابع
1. Ahmad, A. G., & Abdul Rahman, H. F. (2010). Treatment of salt attack and rising damp in heritage buildings in Penang, Malaysia. Journal of Construction in Developing Countries, 15(1), 93-113.
2. Borrelli, Ernesto. (1999). Salts. Laboratory Handbook. Rom: ICCROM, Unesco.
3. Brooks, K., Greenshields, J., Loveys, K. (2008). Salt Damp Treatment and Mortar Mixes. Heritage technical note. Adelaide City Council.
4. Dean, P. A. (2011). The Oxalate Dianion, C2O42–: Planar or Nonplanar?. Journal of Chemical Education, 89(3), 417-418. [DOI:10.1021/ed200202r]
5. Jürgen Schwarz, Hans. Steiger, Michael. (2008). Salzschäden an KulturgüternStand des Wissens und Forschungsdefizite. Ergebnisse des DBU Workshops in Osnabrück. Diese Broschüre wurde hergestellt mit Unterstützung der Deutschen Bundesstiftung Umwelt im Rahmen des Förderprojektes. Hannover.
6. Young, D., & Ellsmore, D. (2008). Salt attack and rising damp: a guide to salt damp in historic and older buildings. Heritage Council of NSW; Heritage Victoria; South Australian Dept. for Environment and Heritage; Adelaide City Council.

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.